اگرچه شمع از آتش به روی سر دارد            منم همان که زِ غم شعله بر جگر دارد

پس از تو نوبتِ سی سال گریۀ من بود            پس از تو در همه احوال گریۀ من بود

شبـیه گریۀ طـفـلان خـیـزران خورده            شـبـیـه گــریـۀ پـیـرِ زنِ جـوان مُـرده

پس از تو گوشۀ سجاده ام پُر از اشک است            پس از تو قامتِ اُفتاده ام پُر از اشک است

پس از تو صحبت بازار می کنم هر روز            شکایت از غم انظار می کنم هر روز

تمامِ شهـر از این گـریه ها خـبـر دارد            که گریه بر جگـر سنگ هم اثـر دارد